Πέμπτη 11 Ιανουαρίου 2018

Πρόληψη και αντιμετώπιση κρυολογημάτων: Από τα παλαιότερα χρόνια, στη σύγχρονη Ιατρική

Το κοινό κρυολόγημα αποτελεί την πιο συχνή λοίμωξη του αναπνευστικού συστήματος και οφείλεται σε μια πληθώρα ιών (οι πιο συχνοί εκ των οποίων είναι οι ρινοϊοί). Η μετάδοση γίνεται με την εισπνοή σταγονιδίων που εκπέμπονται από τον πάσχοντα (ομιλία-βήχας-φτέρνισμα) ή μέσω των χεριών μας από τη μεταφορά μολυσμένου υλικού.

H ομοιοπαθητική ιατρός, δρ. Παγώνα Πίκουλα, αναλαμβάνει να μας διαφωτίσει σχετικά με το κρυολόγημα, αλλά και τους τρόπους με τους οποίους αντιμετωπίζεται, από το παρελθόν μέχρι και σήμερα.

Συμπτώματα με τα οποία εκδηλώνεται το κρυολόγημα είναι ο πυρετός, η κεφαλαλγία, η ρινική καταρροή και συμφόρηση, η φαρυγγαλγία, ο βήχας, το φτάρνισμα και οι διαταραχές γεύσης και όσφρησης. Η διάρκειά του δεν ξεπερνά τις 7-14 ημέρες, εκτός και αν υπάρξουν επιπλοκές, οι οποίες όμως σπάνια είναι σοβαρές, διευκρινίζει η ειδικός. Οι συχνότερες αφορούν λοιμώξεις του ανώτερου (ιγμορίτιδα, ωτίτιδα) και του κατώτερου (βρογχίτιδα) αναπνευστικού. Εφόσον, λοιπόν, το κρυολόγημα είναι ιογενούς αιτιολογίας, τα αντιβιοτικά δεν έχουν καμία θέση (παρά μόνο υπό προϋποθέσεις στην αντιμετώπιση κάποιων επιπλοκών).

Αρχαία θεραπευτική
Ποια, λοιπόν, θα μπορούσε ή θα έπρεπε να είναι η θεραπευτική προσέγγιση για την πρόληψη και αντιμετώπιση του κρυολογήματος; Στα αρχαία χρόνια, η “θεραπευτική” του κρυολογήματος αριθμούσε κατά βάση τέσσερα σκέλη, αναφέρει η δρ. Πίκουλα: τη δίαιτα-διατροφή, την υγιεινή (διαβίωση), καθώς και τη φαρμακευτική και θεραπευτική δύναμη της φύσης.

· Για τους ιπποκρατικούς γιατρούς “η φύση είναι ο καλύτερος γιατρός”, καθώς φέρει όλους τους απαραίτητους μηχανισμούς που αφορούν την πρόληψη και τη θεραπεία. Τα άλλα τρία σκέλη χρησιμοποιούνται προς ενίσχυσή της.

· Γνωστή, επίσης, είναι η βαρύτητα που έδινε ο Ιπποκράτης στο κομμάτι της διατροφής: «Φάρμακό σας ας γίνει η τροφή σας και η τροφή σας ας γίνει φάρμακό σας».

· Η υγιεινή αφορούσε την υγιεινή διαβίωση και την καθαριότητα του σώματος.

· Το δε φαρμακευτικό σκέλος ήταν ιδιαίτερα εκτεταμένο και αφορούσε μια σειρά από βότανα, από τα οποία η ειδικός αναφέρει ενδεικτικά το φασκόμηλο (Salvia officinalis) με αντιμικροβιακή και αποχρεμπτική δράση, τη ματζουράνα (Origanum majorana) με αντισηπτική δράση, τη ρίγανη (Origanum vulgare) με αντιμικροβιακή δράση και την ινούλα (Inula Helenium) με αντιμικροβιακή και αποχρεμπτική δράση.

Σύγχρονη θεραπευτική
Η φιλοσοφία της σύγχρονης δυτικής-συμβατικής ιατρικής, βασίζεται κατά κύριο λόγο σε μια μηχανιστική θεώρηση του ανθρώπινου οργανισμού και για την οποία η πρόληψη του κοινού κρυολογήματος αφορά κατά βάση τον περιορισμό της διάδοσης των ιών, όπως π.χ. με συχνό και καλό πλύσιμο χεριών και χρήση ιατρικών μασκών, σημειώνει η δρ. Πίκουλα. Η θεραπεία είναι υποστηρικτική και ανακουφιστική των συμπτωμάτων και περιλαμβάνει την ενυδάτωση, τις γαργάρες με αντισηπτικά διαλύματα, τη λήψη αναλγητικών και αντιπυρετικών σκευασμάτων, τη χρήση ρινικών αποσυμφορητικών (είτε με τοπική εφαρμογή, είτε με συστηματική λήψη). Σε ό,τι αφορά τα τελευταία, πρόκειται κυρίως για σκευάσματα που περιέχουν υδροχλωρική ψευδοεφεδρίνη – ένα συστατικό με συμπαθητικομιμητική δράση που φέρει αρκετές παρενέργειες, διευκρινίζει η ειδικός.

Στην πορεία, λοιπόν, των αιώνων, η ιατρική του Δυτικού κόσμου έχασε σιγά-σιγά τη σύνδεσή της με την πραγματική φύση του ανθρώπου και τους μηχανισμούς που αφορούν τη λειτουργία του ανθρώπινου οργανισμού, με αποτέλεσμα η προληπτική και θεραπευτική της δυνατότητα να περιορισθεί δραματικά και να αφορά τελικά ένα συγκεκριμένο εύρος ασθενειών.

Τα τελευταία μόλις χρόνια άρχισε πια να διαφαίνεται ξεκάθαρα πως η σύγχρονη ιατρική θα πρέπει να αναζητήσει μοντέλα και θεραπευτικές μεθόδους, που να προσανατολίζονται στην ενίσχυση και στήριξη της θεραπευτικής δύναμης της φύσης, διαπιστώνει η δρ. Πίκουλα.

Πιο συγκεκριμένα, λοιπόν, η ανάγκη για μια πιο φυσική και αποτελεσματική προσέγγιση οδήγησε στην επιστράτευση θεραπευτικών μοντέλων, τεχνικών και σκευασμάτων που προέκυψαν από τη μελέτη και το “πάντρεμα” ποικίλων ανά τον κόσμο παραδοσιακών και εναλλακτικών θεραπευτικών. Αυτές φέρουν ιατρική γνώση και εμπειρία από πολλές δεκαετίες, μέχρι και πολλούς αιώνες πίσω, συμβάλλοντας με φυσικό τρόπο τόσο στην πρόληψη, όσο και στην αντιμετώπισή του.

Σε ό,τι αφορά την πρόληψη, αυτό που επιθυμούμε είναι, κατ’ αρχήν, η διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος κυρίως με τη χρήση ανοσοδιεγερτικών φυτών, όπως η Echinacea purpurea (που αποτελεί και το καλύτερα μελετημένο είδος της Echinacea).

Η Echinacea συμβάλλει στην ενίσχυση της φυσικής ανοσίας και στην ενεργοποίηση της ανοσολογικής απόκρισης. Ο ρόλος της, λοιπόν, δεν περιορίζεται μόνο στην πρόληψη, αλλά και στην αντιμετώπιση του κρυολογήματος, μειώνοντας τη βαρύτητα και τη διάρκεια εκδήλωσής του. Συνιστάται να λαμβάνεται για δέκα μέρες κάθε μήνα τους φθινοπωρινούς και χειμερινούς μήνες, γιατί με αυτό τον τρόπο επιτυγχάνεται καλύτερη ανοσοδιέγερση. Ωστόσο, θα πρέπει να αποφεύγεται η χρήση της από ασθενείς που πάσχουν από αυτοάνοσα νοσήματα, καθώς και από ασθενείς που λαμβάνουν ανοσοκατασταλτικά για θεραπευτικούς λόγους, προειδοποιεί η ειδικός.

Πολύπλευρη αντιμετώπιση
Η αντιμετώπιση του κρυολογήματος οφείλει να είναι πολύπλευρη, τονίζει η δρ. Πίκουλα. Όπως προαναφέρθηκε, το ένα σκέλος αφορά τη διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος, το άλλο αφορά τη στήριξη των μηχανισμών που επιλέγει το ανοσοποιητικό σύστημα, την ανακούφιση από τα επιμέρους συμπτώματα και την προσπάθεια περιορισμού πιθανών επιπλοκών.

Κατ’ αρχήν, μας αφορά ο καθαρισμός, η εφύγρανση, η αποσυμφόρηση και, στη συνέχεια, η αντισηψία της μύτης. Αυτά μπορούν να επιτευχθούν πραγματοποιώντας ρινικές πλύσεις με υπέρτονα διαλύματα αλατόνερου συστηματικά (πρωί και βράδυ μέχρι να υπάρξει σημαντική βελτίωση), παράλληλα με τη χρήση αιθέριων ελαίων με αντισηπτική και αντιϊκή δράση (Eucalyptus globulus, Menta piperita, Thymus vulgaris, Origanum vulgaris, Salvia officinalis είναι μερικά από αυτά).

Αν αποδειχθεί απαραίτητο, θα πρέπει να αντιμετωπισθεί η πιθανή εκδήλωση βήχα. Ωστόσο, άλλα φυτά θα επιλεγούν για την αντιμετώπιση του ξηρού βήχα και άλλα για την αντιμετώπιση του παραγωγικού βήχα, διευκρινίζει η ειδικός: για τον ξηρό βήχα θα επιλέξουμε φυτά με αντισπασμωδική και αντιφλεγμονώδη δράση, όπως η Drosera rotundifolia και η Ipecacuanha, ενώ για τον παραγωγικό θα στραφούμε σε φυτά με αντισηπτική, υγροποιητική και αποχρεμπτική δράση, όπως ο Eucalyptus globulus (Ευκάλυπτος ο σφαιρικός, η Salvia officinalis (Φασκόμηλο), η Inula helenium (Ινούλα), το Thymus vulgaris (Θυμάρι), το Pinus montana (Βουνόπευκο), το Cupressus globules (Κυπάρισσος).

Στην παραδοσιακή ινδική ιατρική, σημαντική θέση στην καταπολέμηση του κρυολογήματος κατέχει το Ζingiber officinale, περισσότερο διαδεδομένο ως “ginger” ή “πιπερόριζα”. Εξαιρετικό βότανο, με πολλαπλή δράση σε ευρύ φάσμα ασθενειών. Η αντιφλεγμονώδης, αντισηπτική, αποσυμφορητική, αποχρεμπτική και αντισπασμωδική του δράση το καθιστούν μία από τις βασικές θεραπευτικές επιλογές μας.

Εκτός, όμως, από τα φυτοθεραπευτικά σκευάσματα, βασικό ρόλο στον χειρισμό και στην αντιμετώπιση του κοινού κρυολογήματος έχουν και τα ομοιοπαθητικά σκευάσματα, σημειώνει η δρ. Πίκουλα. Η ομοιοπαθητική προσέγγιση αφορά τόσο στη διέγερση του ανοσοποιητικού συστήματος, όσo και στην αντιμετώπιση των επιμέρους συμπτωμάτων και στην ελαχιστοποίηση της πιθανότητας επιπλοκών, με πολύ καλά αποτελέσματα.

Στη λίστα της, η Ομοιοπαθητική φέρει φάρμακα για τον χειρισμό του πυρετού (Belladonna), του βήχα (Bryonia, Rumex, Drosera, Kali sulfuricum, Pulsatilla), της ρινικής συμφόρησης (Arsenicum, Gelsemium) και της φαρυγγαλγίας (Causticum).

Ως προς τις βιταμίνες και τα ιχνοστοιχεία, κύριοι εκπρόσωποι σε ό,τι αφορά το κρυολόγημα είναι η βιταμίνη C και ο ψευδάργυρος (Zn), αναφέρει η ειδικός. Η βιταμίνη C επιτυγχάνει ενίσχυση της ανοσίας, έχει φανεί, δε, πως σε συγχορήγηση με ψευδάργυρο παίζει σημαντικό ρόλο στην πρόληψη του κρυολογήματος.

Διατροφή & Kρυολόγημα
Η διατροφή οφείλει να είναι οργανική και φρέσκια μαγειρεμένη. Φρέσκα φρούτα και λαχανικά πλούσια σε βιταμίνη C (εσπεριδοειδή, ακτινίδια, λάχανο, μπρόκολο, κουνουπίδι, σπανάκι και πιπεριές) μπορούν εύκολα να ενσωματωθoύν στο καθημερινό μας διαιτολόγιο.

Χρήσιμο επίσης, είναι να ενσωματωθούν το σκόρδο και το κρεμμύδι (που, λόγω της αντισηπτικής και αντιβακτηριδιακής τους δράσης, παίζουν ένα σημαντικό ρόλο) και, μάλιστα, σε ωμή μορφή. Ειδικά στο πρώτο 48ωρο εκδήλωσης του κρυολογήματος, θα ήταν σκόπιμη η λήψη πολλών υγρών (χυμοί, ζωμοί και εγχύματα) και η διατροφή να περιορισθεί, συμβουλεύει η δρ. Πίκουλα.

Τέλος, ειδική αναφορά θα πρέπει να γίνει στο θέμα της ξεκούρασης και της αποχής από οποιασδήποτε μορφής πιεστικού προγράμματος στην αρχική φάση εκδήλωσης του κρυολογήματος. Ο ασθενής οφείλει να σεβαστεί τις διαδικασίες στις οποίες υπεισέρχεται το σώμα του, προκειμένου να αντιμετωπίσει το κρυολόγημα και να αποκαταστήσει την ισορροπία. Για να λειτουργήσουν επαρκώς και με αποτελεσματικότητα οι διαδικασίες αυτές, δεν θα πρέπει το σώμα μας να έχει να χειριστεί άλλες στρεσογόνες καταστάσεις. Οφείλουμε να του αφήσουμε τον χρόνο και τον χώρο που χρειάζεται, προκειμένου η θεραπευτική διαδικασία να προχωρήσει απερίσπαστη μέχρι την ολοκλήρωσή της, τονίζει η ειδικός.

Πίκουλα Παγώνα Ομοιοπαθητικός Ιατρός 
Αγίας Σοφίας 16-18, Πάτρα
Τηλ.: 2610-420119, 693-6852810
e-mail: [email protected]
www.patrashomeopathy.gr

Πηγή: healthyme.gr